Ks. Zbigniew Kamiński (1900-1991)

Rozbrajanie Niemców w Warszawie w listopadzie 1918 r. było doświadczeniem historycznym, które uformowało ks. Kamińskiego i o którym często opowiadał młodym koleżankom i kolegom z KOR-u. Było dla niego świadectwem patriotycznego zrywu prowadzonego bez przelewu krwi i bez użycia przemocy – wzorem do naśladowania.

Swojemu patriotyzmowi ks. Kamiński dawał wyraz wielokrotnie – jako ochotnik w wojnie 1920 r., kapelan warszawskiego Kedywu Armii Krajowej w czasie II wojny i uczestnik Powstania Warszawskiego.

Przed wojną ks. Kamiński działał w stowarzyszeniu Iuventus Christiana, nowoczesnej katolickiej organizacji studenckiej, której członkowie zajmowali się m.in. systematycznym studiowaniem Pisma Świętego i organizowali religijne obozy samokształceniowe. Po 1945 r. odnalazł swoje powołanie jako wychowawca – przez wiele lat był duszpasterzem akademickim, rektorem akademickiego kościoła św. Anny w Warszawie.

Do KOR-u został zaproszony przez Józefa Rybickiego – swojego serdecznego przyjaciela (i zarazem sąsiada z podwarszawskiego Milanówka, gdzie był proboszczem). Członkowie KOR-u zapamiętali, że rzadko uczestniczył w ich zebraniach. Ks. Kamiński utrzymywał kontakt z Komitetem przede wszystkim przez Józefa Rybickiego, który dyskutował z nim nad dokumentami KOR-u i przywoził jego podpis.

Adam Leszczyński. Źródło: Gazeta Wyborcza
Fot. Marcin Jabłoński, ze zbiorów Ośrodka KARTA